فرصت ها و چالش های پژوهش در مورد امنیت غذا و تغذیه و کشاورزی در آسیا / گزارش انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا

فرصت ها و چالش های پژوهش در مورد امنیت غذا و تغذیه و کشاورزی در آسیا

گزارش انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا

مقدمه؛

در سپتامبر 2015، سازمان ملل متحد در مجمع عمومی خود دو موضوع مهم "عاری از فقر[1]" و "گرسنگی صفر[2]" را به عنوان دو هدف مهم از اهداف هفده گانه توسعه پایدار اعلام کرد که تا سال 2030 باید تحقق یابند. از آنجا که در حال حاضر 800 میلیون نفر از مردم جهان گرسنه هستند و جمعیت جهان نیز تا سال 2050 به 9 میلیارد نفر خواهد رسید، رهایی از انواع فقر غذایی و گرسنگی موضوعی بسیار با اهمیت است. سازمان ملل متحد رویکردهای چند رشتهای و فرا رشته ای علمی، تکنولوژیکی، اجتماعی و انسانی را برای حل این مسئله ضروری دانسته و اعلام کرده است این امر، همکاری و مشارکت جهانی در تمام بخشهای محافل علمی را میطلبد، به ویژه همکاری آکادمیهای علوم و مؤسسات وابسته به آنها را در اولویت قرار داده است.

سازمان همکاری بین آکادمی ها[3] پروژه بلندپروازانه ای را با عنوان "امنیت غذا و تغذیه و کشاورزی" در ژوئن 2015 آغاز کرد. هزینه انجام این پروژه را دولت آلمان تقبل کرد. سازمان مذکور به چهار سازمان منطقه ای وابسته خود، یعنی انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا[4]، شورای مشاوره ای علمی سازمان آکادمیهای اروپا [5]، شبکه آمریکایی آکادمی های علوم[6] و شبکه آکادمی های علوم آفریقا[7]، مسئولیت آماده سازی گزارش های منطقه ای را واگذار کرد. این گزارش ها زیر نظر آکادمی علوم لئوپولدینای آلمان[8] تهیه شد. بدین ترتیب، وجوه مشترک و تفاوتهای چهار گزارش مذکور مشخص گردید.

انجمن آکادمیهای علوم و مجامع علمی آسیا نیز یک گروه کاری متشکل از هشت متخصص از آکادمی های عضو تشکیل داد. از فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران نیز جناب آقای دکتر جلال جمالیان به عنوان یکی از اعضای گروه مذکور انتخاب و همکاری خود را آغاز کرد. این گروه کاری اطلاعات مورد نیاز را از طریق آکادمی های عضو یا منابع آزاد تهیه کرد. بعد از چهار جلسه حضوری، دو بار در دهلی نو و دو بار در سئول، و ارتباطات متعدد از طریق رسانه های الکترونیکی، گروه کاری مذکور پیش نویس گزارش امنیت غذا و تغذیه و کشاورزی را در سپتامبر 2017 آماده کرد. این پیش نویس متعاقباً توسط متخصصان برجسته بین المللی در داخل و خارج از انجمن بررسی شد. متن پیش نویس نهایی که حاوی نظرات، اصلاحات، اضافات و توصیه های ارزیاب ها بود در اکتبر 2017 تکمیل شد و برای اعلام نظر به آکادمیهای عضو ارسال شد. این متن نهایی به تأیید اکثریت آکادمیهای عضو رسید و بدین ترتیب به سند رسمی انجمن مذکور تبدیل گردید. گزارش کامل یادشده به زبان انگلیسی در وبگاه فرهنگستان علوم ایران منتشر شده است. خلاصه گزارش و توصیه های ارائه شده در گزارش توسط روابط بین الملل فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به فارسی ترجمه شده و در ادامه آمده است.

***

یکی از بزرگترین چالشهایی که بشر در قرن 21 با آن مواجه است، عرضه تضمینی غذاهای با کیفیت و سالم که برای جمعیت به سرعت در حال رشد جهان، به روش مناسبی از لحاظ اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و محیطی است. علاوه بر این، با توجه به محدودیتهای گوناگونی نظیر کمبود زمین، آب و سایر منابع و پیامدهای غیر قابل پیشبینی تغییرات جهانی آب و هوا و نیاز به مقدار بیشتری از مواد غذایی، چالش دشواری پیش روست.

تولید و عرضه مواد غذایی دارای شبکه پیچیده ای از عوامل تعاملی است. از میان این عوامل، طیف گسترده ایی از عوامل غیر فنی ارتباط زیادی بر این موضوع اثر دارند و نیازمند به توجه بیشتر است. برای شناسایی موانع و ارائه راه حل های عملی جامع، سیستم های رویکردی تحلیلی مورد نیاز است. قصد ما نادیده گرفتن اهمیت این عوامل متعدد غیر فنی نیست. بی تردید علم و فناوری نقشی اساسی در امنیت غذا و تغذیه آینده ایفا می کنند. گزارش حاضر تأکید بر رویکرد اخیر علم و فناوری دارد. تولید غذا به روشی پایدار، فرآوری و ذخیره سازی غذا، به حداقل رساندن اتلاف غذا و رواج رژیم غذایی سالم و سازگار با شرایط و جمعیت محلی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کاربرد اطلاعات علمی موجود از طریق آموزش پیشرفته و روش های توسعه، توسعه اطلاعات علمی جدید در زمینه های مورد نظر و توسعه فناوریهای مرتبط، همگی از لحاظ پرداختن به چالشهای جهانی غذا، ضروری خواهند بود.

با روشی کهانجمن آکادمیهای علوم و مجامع علمی آسیا[9] اتخاذ کرده و در این گزارش گنجانده شده است، قصد دارد ابعاد امنیت غذا و تغذیه آینده در آسیا/اقیانوسیه را به طور وسیع مورد بررسی قرار دهد. در این روش رشد جمعیت پیش بینی شده در آینده و روند کمبود و زیاده روی در مصرف و تغذیه مورد توجه قرار می گیرد. گزارش مزبور به موضوعات مرتبط با علم و تکنولوژی و آموزش علم - محور به طور گسترده تأکید دارد. این گزارش نارسایی های علم را نیز مشخص می کند و روش ها و موضوعات علمی را جهت پیشرفت در خصوص امنیت غذا و تغذیه در منطقه، مورد بحث و بررسی قرار می دهد. از جمله یافته های مهم، نیاز مبرم به سازماندهی و تأمین بودجه لازم برای پژوهش مشارکتی میان رشته ای و برنامه های آموزشی است. در این برنامه های آموزشی، بهترین استعدادها و منابع موجود در منطقه بکار برده میشود تا به هدف مورد نظر برای توسعه علم پرداخته شود.

در بحث مربوط به امنیت غذا و تغذیه، این موضوع حائز اهمیت است که نباید فقط بر تأمین کالری مورد نیاز تأکید کرد بلکه رژیمهای غذایی متنوع نیز باید مورد تأکید باشد. این رژیمهای غذایی میان انواع غذا و مواد مغذی و غیر مغذی که بر سلامت انسان تأثیر دارند، توازن تغذیه ای ایجاد میکنند. در ارتباط با امنیت غذا و تغذیه باید به سوءتغذیه در تمام اَشکال آن اعم از کمبود و زیاده روی در تغذیه پرداخته شود. تلاش در جهت ایجاد یک رژیم غذایی سالم امری ضروری است. تعریف امنیت غذا و تغذیه در سال 1996 م. توسط سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو)[10]، مبنای کار این گزارش قرار گرفته است:

" امنیت غذا زمانی وجود دارد که همه مردم در تمام اوقات به مواد غذایی کافی، سالم و مغذی دسترسی فیزیکی و اقتصادی داشته باشند تا نیازهای غذایی آنها و اولویتهای غذایی برای یک زندگی پویا و سالم برآورده شود". (فائو، 1996 م. ).

رویکرد این پژوهش استفاده از آمار ملی و منطقه ای برای آسیا و اقیانوسیه در خصوص رشد جمعیت پیش بینی شده، توزیع سنی جمعیت، توسعه اقتصادی و برآوردهای کنونی کمبود و زیاده روی در تغذیه می باشد. در نتیجه، در این گزارش امکان توجه به کشورها و مناطق جغرافیایی مهم (کانونهای بحران) که با حادترین مسائل مربوط به امنیت غذا و تغذیه روبه رو هستند، فراهم شده است. استراتژی رو به جلو، استفاده از تحلیل سیستمها جهت شناسایی موانع مهم امنیت غذا و تغذیه در زمینههای فوق و نیز کاربرد این تحلیلها برای اولویت بندی ترویج، آموزش، پژوهش و توسعه، میباشد. این گزارش بر نیاز توجه به ابعاد منطقه ای در این تحلیل تأکید می ورزد و تفاوتهای عمیق میان نواحی جغرافیایی و گروه بندی های اجتماعی-اقتصادی را مشخص میکند. رویکرد منطقه ای در مطالعه امنیت غذا و تغذیه مبین جابجایی رویکرد بخشیِ از بالا به پایین واحد در مقایسه با رویکرد چند بخشیِ از پایین به بالا برای یک زمینه خاص می باشد.

این مطالعه چندین کشور منطقه را که از جهت امنیت غذا و تغذیه آینده در معرض خطر هستند، شناسایی کرده است. ویژگی کنونی این مناطق، کمبود شدید تغذیه همراه با پتانسیل رشد شدید جمعیت میباشد. کشورهایی نظیر هندوستان، بنگلادش، پاکستان، افغانستان، نپال، میانمار، فیلیپین، تاجیکستان، عراق، و یمن به عنوان کشورهای در معرض خطر از جهت امنیت غذا و تغذیه آینده هستند. این گزارش نقطه شروع منطقی برای پی بردن به مناطقی است که کار در آنها تأثیر بسزایی دارد. به بیان دیگر، سایر کشورهای منطقه عاری از مشکلات مربوط به امنیت غذا و تغذیه نیستند. در انتخاب کشورهای مذکور، تأکید بر کمبود تغذیه است نه زیاده روی در تغذیه، زیرا با کمبود تغذیه، پیامدها، سریع و اغلب جبران ناپذیر هستند. این بدان معنا نیست که اهمیت پیامدهای زیانبار زیاده روی در تغذیه، دست کم گرفته شود. رواج افزایش اضافه وزن یا چاقی در سراسر آسیا و اقیانوسیه به چشم می خورد. در هر راهبرد امنیت غذا و تغذیه، باید به تولید انواع بیشتری از مواد غذایی توجه داشت و آموزش در خصوص سلامت غذایی و سبک زندگی سالم را ارتقا داد و از چاقی و بیماریهای غیرمسری آن جلوگیری کرد.

برنامه ریزی برای امنیت غذا و تغذیه آینده در هر منطقه نیازمند تعهد قاطعانه سیاستمداران و سیاستگذاران میباشد. اما دانشمندان منطقه باید مطالب علمی مستدلی ارائه کنند که توسط کارشناسان به دقت بررسی شده باشند. این مطالب علمی موجب تصمیم گیری مبتنی بر شواهد خواهند شد. پیشنهاد شده است که انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا به ایجاد یک نظام سرمایه گذاری فراملی در منطقه کمک کند و پژوهش مقدماتی مربوط به امنیت غذا و تغذیه را در رأس امور قرار دهد. خطر ایجاد فاصله زمانی زیاد میان سرمایه گذاری، انجام پژوهش و کاربرد نتایج آن در عمل وجود دارد. با این حال، دولت های منطقه باید از پژوهش و توسعه بنیادی و آموزش مرتبط با امنیت غذا و تغذیه پشتیبانی کنند و در عین حال سطح سرمایه گذاری مالی کلی را به مراتب افزایش دهند. پژوهش و توسعه کشاورزی-غذا به صورت قابل ملاحظهای نیازمند احیا، ترویج و آموزش میباشد. در مقایسه با گذشته، چنین نیازی باید به صورت بینرشتهایتر و سیستماتیک تر دنبال شود.

چند زمینه از علم و فناوری جدید کاربرد مفید و فراگیر برای منطقه دارد. قویاً توصیه می شود تا به صورت جمعی در منطقه به کار گرفته شود. قطب های علمی- پژوهشی منطقه ای و مجهز برای زمینه های مهم و کلیدی ایجاد شوند. این مراکز مجازی متشکل از گزیده ای از بهترین دانشمندان آسیا و اقیانوسیه خواهند بود و برنامه های پژوهشی را با اهداف دقیق و مشخص دنبال خواهند کرد. زمینه های مهم علم و فناوری که به نظر میرسد در سراسر منطقه کاربرد همگانی دارند و در اولویت هستند عبارتند از: (1) روشهای اصلاح ژنتیکی برای پرورش گیاهان و حیوانات؛ (2) ثبت و تحلیل داده های کلان، کشاورزی دقیق و رباتیکی؛ (3) نوآوری های فناوری مواد غذایی در برداشت، فرآوری و انبارداری برای کاهش تلفات مواد غذایی؛ (4) شیوه های کشاورزی پایدار برای استفاده از زمین و آب که موضوعات فراگیر مانند تنوع زیستی و آب و هوا را مورد توجه قرار می دهند؛ (5) پرورش آبزیان و سیستم های تلفیقی تولید در کشاورزی. این پروژه ها چندرشته ای و بزرگ خواهند بود که نمایانگر توجه به نیازهای جامعه است و با بهره گیری از علوم بنیادی انجام میشود و زمینه های علمی ایجاد می کنند که در آن نوآوری های مهم برای دستیابی به امنیت غذا و تغذیه مورد توجه است. سیستم غذایی آسیا/اقیانوسیه، گسترده و غنی است. این سیستم پتانسیل فراهم کردن غذاهای بیشتر و بهتر را دارد، می تواند تلفات مواد غذایی را کاهش دهد، رشد اقتصادی بهتری ایجاد کرده و به مردم رژیم های غذایی سالمتر ارائه داده و این امور را به شیوه ای پایدار انجام دهد. این پتانسیل بدون انجام تلاش های جمعی در سراسر منطقه جهت تقویت پژوهش و آموزش شناخته نشده میسر نیست. پژوهش و آموزش باید کل سیستم غذایی را پوشش داده، به صورت چندرشته ای باشند و هدف آنها افزایش عرضة مواد غذایی (تولید ضایعات کمتر) برای طیف متنوعی از غذاها باشد. نتیجه مورد نظر، تأمین کافی و قابل پیش بینی غذاهای سالم و متنوع است. تأکید بر سلامت و ایمنی غذا، تغذیه و رفاه بشر، باید ترویج شود.

کارگروه تخصصی انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا اطمینان دارد مادامی که در سطح جهان، سرمایه گذاری کافی در زمینه علم و آموزش وجود داشته باشد، میتوان با سوءتغذیه در تمام اَشکال آن مبارزه کرد تا شهروندان آسیا بتوانند در آینده به درستی تغذیه شوند. کارهای زیادی باید انجام داد. موانع مهم تأثیرگذار بر توانایی منطقه برای افزایش تولید مواد غذایی و تضمینِ تأمین مواد غذایی متنوع با کیفیت مطلوب برای مصرفکنندگان باید شناسایی شوند. برنامه های پژوهشی مشترک چندرشته ای باید اجرا و بهترین منابع از سراسر منطقه باید جمع آوری شوند و برای توسعه علم، بودجه اختصاص یابد. این یافته های علمی را باید انتقال داد و به صورت رایگان و گسترده به اشتراک گذاشت.

توصیه ها:

مطابق استراتژی موجود، تحلیل سیستمها به نحوی باید انجام پذیرد که موانع کلیدی مربوط به تهیه محصولات غذایی یا تأمین میزان مناسبی از انواع غذا، مشخص شوند. تحلیل سیستمها، ترویج، آموزش، و تحقیق و توسعه را برای هر منطقه یا گروه، اولویت بندی می کند و راه های افزایش پایدار تولید غذا با تنوع کافی ارائه میکند. بی تردید زمینه های مهمی برای تحقیق و توسعه، ترویج و آموزش وجود دارند که از اهمیت جهانی برخوردارند و کاربرد جهانی دارند.
در ارتباط با تلاش های مربوط به تحقیق و توسعه و آموزش، باید به کشورها و مناطقی اولویت داد که به علت وضعیت امنیت غذا و تغذیه حال و آینده دارای «ریسک بالا» هستند. در این خصوص باید به کشورهای هندوستان، بنگلادش، پاکستان، افغانستان، نپال، میانمار (کشورهایی که دارای وجوه مشترک هستند)، فیلیپین، عراق، تاجیکستان و یمن توجه خاصی شود.
اثر توزیع سنین مختلف در جمعیت های آینده در خصوص نوع رژیم غذایی و نیازهای تغذیه ای مرتبط با امنیت غذا و تغذیه، باید مورد توجه قرار گیرد.
مسائل مربوط به امنیت غذا و تغذیه آینده نباید فقط به تولید کالری و تأمین ترکیبات غذایی بیشتر (برای مبارزه با کمبود تغذیه بالقوه) محدود شود، بلکه تولید تنوع بیشتری از انواع غذا و استراتژیهای جلوگیری از چاقی و بیماری های غیرمسری ناشی از تغذیه نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
کشورها و مناطقی که دارای «ریسک بالا» از نظر امنیت غذا و تغذیه در آینده هستند، باید بصورت منطقه ای مورد توجه قرار گرفته و اقداماتی در جهت آگاهی بخشی به منظور درک بهتر امنیت غذا و تغذیه و عوامل اثرگذار آن انجام گیرد.
مقایسه شواهد علمی و تجزیه و تحلیل و ارزیابی های پیشرفته، باید راهنمای سیاستگذاری آینده باشند. برای حصول اطمینان از مشارکت دانشمندان در سیاستگذاری و اخذ تصمیمات و ترغیب بیشتر آنان در سطح ملی و منطقه ای، باید چارچوبهای منطقه ای که مشوق و تسهیل کننده تعاملات بین دولتها، سیاستگذاران تشکل های مردم نهاد و دانشمندان باشند، ایجاد کرد.
سازمان همکاری بین آکادمیها[11] باید مجمعی تخصصی ایجاد نماید تا به اصطلاحات مشترک موردقبول همه برای محصولاتی که با روشهای مختلف زیست فناوری تولید می شوند، بپردازند. اصلاح ژنتیکی، فرآیندی طبیعی است ولی در حال حاضر یک نوع ابهام در واژه های معمول اصلاح ژنتیکی وجود دارد.
خط مشی ها در سطوح ملی و بین المللی در مناطق آسیا/اقیانوسیه باید تدوین شوند تا همکاریهای علمی و تکنولوژیکی چندرشته ای، به منظور اخذ نتایج مطلوب به وجود آیند.
موانع موجود مربوط به افزایش امنیت غذا و تغذیه در سطوح ملی، منطقه ای و محلی باید تعیین و ارزیابی شوند و همراه با آن فناوری های فراگیر عمومی، باید شناسایی و ارزیابی شوند تا برای تحقیق و توسعه امنیت غذا و تغذیه در مناطق آسیا/اقیانوسیه طرحی ارائه گردد.

10- انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا با همکاری اعضای خود باید مکانیسمی برای سرمایه گذاری فراملّی به وجود آورد تا انجام پژوهش های بنیادی مرتبط با امنیت غذا و تغذیه را در صدر امور قرار دهد. چنانچه هزینه های سرمایه گذاری برای چنین چارچوبی به درستی تأمین شود، نتایج چشمگیری برای علم و تکنولوژی و نیز امنیت غذا و تغذیه در مناطق آسیا/اقیانوسیه حاصل خواهد شد. انجام این کار تأثیری مشابه با تأثیر کمک های پژوهشی یکپارچه شورای پژوهش اروپا[12] برای علم در اروپا خواهد داشت.

11- انجمن آکادمی های علوم و مجامع علمی آسیا باید با کمک اعضای خود، همکاری پژوهشی مشترک بین کشورها در مورد امنیت غذا و تغذیه را گسترش بیشتری دهد.

12- با توجه به فاصله زمانی میان سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و جذب/بازگشت سرمایه گذاری برای پژوهش های کشاورزی و غذا، دولتهای ملی نباید فقط به حمایت از تحقیق و توسعه بنیادی بپردازند بلکه میزان سرمایه گذاری کلی (به صورت درصدی از تولید ناخالص داخلی) برای امنیت غذا و تغذیه را افزایش دهند.

13- برای درک ارزش تغذیه ای و خواص سلامتی بخش غذاها و رژیمهای حاصل از ترکیبی از غذاها، نیاز به پژوهش است تا بتوان خصوصیات یک رژیم سالم را بهتر مشخص کرد.

14- انواع غذاها و رژیمهای غذایی که از نظر سلامتی، اجتماعی و فرهنگی مورد قبول جوامع محلی هستند، باید مشخص شوند و با در نظر گرفتن تنوع گسترده نظرات و عقاید، مورد توجه قرار گیرند.

15- روشهای علم و فناوری غذایی، تغذیه و اصلاح گیاهان/جانوران باید به کار گرفته شود تا غذاهای فراسودمندی که بیشتر حالت طبیعی دارند، تولید کند. از ترکیبات فعال بیولوژیکی فراسودمند مانند مواد معدنی و ویتامین ها برای تقویت غذاها استفاده شود. این مواد غذایی فراسودمند باید در رژیم های غذایی سالم گنجانده شوند.

16- در زمینه نقش غذا و تغذیه و اثر آن بر سلامت، باید آموزش بهتری وجود داشته باشد و چنین آموزشی باید در تمام سطوح سیستم آموزش همگانی وجود داشته باشد. آموزش های خاصی برای متخصصان سلامتی از جمله پزشکان و سایر دست اندکاران، مورد نیاز است. نقش متخصصان تغذیه در جوامع باید افزایش یابد.

17- در مورد اتلاف غذا و نحوه تغییر این اتلاف با توجه به سیستم تولید غذا و بخشهای اجتماعی-اقتصادی جامعه، اطلاعات موثقی باید تهیه شود و سیاستگذاری هایی به منظور کاهش تلفات غذا، ارائه گردد.

18- مکانیسمهای اندازه گیری معتبر و شیوه های توانمندسازی سیستم های زراعی پایدار و رژیمهای غذایی پایدار باید به کار گرفته شوند تا بتوان رژیمهای غذایی پایدار مبتنی بر شواهد مشخص داشت.

19- برای جمع آوری، مجموعه ای از فنوتیپ های مختلف، فهرست کردن، و حفظ خانواده های گیاهی بومی و گونههای اهلی شده محصولات زراعی، تلاشها باید ادامه یابد و تلاشهای خاصی با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته تولید فنوتیپها و ژنوتیپ های مختلف صورت گیرد.

20- انجام امور پژوهشی از جمله مطالعات در جهت شناسایی هدف جدید، جهت توسعه بیشتر (CRISPR/C/CAS9) ابزار اصلاح ژن[13] و تکنیکهای جدید پرورش گیاه[14] مشابه برای تولید، باید تقویت شوند. مقررات باید مبتنی بر شواهد باشند و در صورت تأیید روش پرورش گیاه جدید به عنوان محصول دستکاری نشده ژنتیکی طبقه بندی شوند.

21- پژوهش برای تولید خوراک جدید دام برای حیوانات تک معده ای (مانند خوکها، طیور و ماهیها) و نیز مکانیسم های زیربنایی برای افزایش راندمان تولید، به شدت مورد نیاز است. پژوهش در مورد سیستم های چراگاه محور جهت پرورش نشخوارکنندگان و کاهش گازهای گلخانه ای، باید در اولویت قرار گیرد. تکنیکهای پرورش گیاه جدید و تکنولوژی های تکثیری جدید نیازمند ارزیابی صحیح بر پایه شواهد علمی میباشند و در صورت قابل پذیرش بودن، باید قویّاً ترویج شوند.

22- پژوهشهای بین رشته ای میان مهندسان، جغرافیدانان، زیست شناسان و دانشمندان فراوری داده ها به منظور ایجاد سیستم های منسجمتر و قابل قبول و نیز ارتقای کشاورزی دقیق و رباتیکی، باید ترویج شوند.

23- تجزیه و تحلیل اثرگذاری[15] به منظور تشخیص و غلبه بر موانع پذیرش سیستم های کشاورزی دقیق در میان کشاورزان خرده پا، باید ترویج شوند.

24- حشرات قابل آماده سازی و گونه های جلبکی جدید برای مصارف غذایی انسان و یا جایگزین خوراک دام، باید شناسایی شوند. مطالعات برای شیمی جلبکها، قبل و بعد از استخراج ترکیبات زیست فعال از آن و خواص شیمیایی جدید این ترکیبات باید ترویج شوند.

25- پژوهش برای استفاده از روشهای تولید در محیط آبی و نیز شناسایی گونه های جدید، کاربرد بیشتر تکنولوژی های کشت-آبی باید ارتقا یابد.

26- فراخوان پژوهشهای مربوط به امنیت غذای ویژه برای محصولات کشت-آبی باید ترویج شوند. این فراخوانها باید توجه دانشمندان رشته های دیگر (نظیر ویروس شناسان و مهندسان) را به خود جلب کند تا پژوهش های مربوطه را دنبال کنند.

27- لازم است سرمایه گذاری در پژوهش و توسعه بین-رشته ای مرتبط با امنیت غذا و تغذیه در آسیا/اقیانوسیه بطور قابل ملاحظه ای افزایش یابد. برای این منظور باید به ایجاد کنسرسیوم های چند ملیتی و چند رشته ای جهت تمرکز بر موضوعات مهم مطرح شده مربوط به امنیت غذا و تغذیه، توجه شود.

28- طرح های چند ملیتی منطقه ای به منظور افزایش بسیار زیاد میزان تعلیم و تربیت نسل های آینده دانشمندان، تکنولوژیست ها، کارمندان رابط و رهبران در مقوله های کشاورزی، تغذیه و غذا، باید تحقق یابند. این آموزش ها باید مبنای فرارشته ای داشته باشند.

29- پیامدهای استفاده از زمین برای تولید محصولات غیر غذایی (نظیر پوشاک و سوختهای زیستی)، شهرسازی و توسعه صنایع و اثرات آنها بر جهت امنیت غذا و تغذیه، و حفاظت از تنوع زیستی باید به خوبی مشخص شده و در سیاستگذاریها و طرحها انعکاس داده شوند.

30- تغییرات سریع آب و هوای جهان به صورت قابل توجهی موجب بیثباتی در تولید غذا در جهان آینده می شود. توصیه ها و توافقنامه های آب و هوایی بین المللی مهم ذیل، نیاز به توجه بیشتر دارند: پاریس 215، چارچوب سِندای برای کاهش ریسک بلایای طبیعی (2030-2015)، و اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد 2015. شیوه های کاهش این ریسکها در منطقه آسیا/اقیانوسیه باید در اولویت قرار گیرند.

31- مدیریت استفاده از آب و خاک (و آلودگی آب، خاک و غذا با کودهای شیمیایی، علفکش ها و آفتکُش ها) باید جزء استراتژی های اصلی افزایش تولید غذا باشد. توسعه پایدار باید مورد توجه جدی قرار گیرد.

ترجمه: مرجان شجاعی و شکوفه سینا

ویراستار: دکتر محمد شاهدی

[1] . No Poverty

[2] . Zero Hunger

[3] . InterAcademy Partnership (IAP)

[4]. Association of Academies and Societies of Sciences in Asia

[5] . European Academies’ Science Advisory Council

[6] . Inter-American Network of Academies of Sciences

[7] . Americas and the Network of African Science Academies

[8] . German National Academy of Sciences Leopoldina

[9] . The Association of Academies and Societies of Sciences in Asia (AASSA)

[10] . Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO)