این جلسه روز چهارشنبه مورخ 1401/03/25 به ریاست آقای دکتر جعفر توفیقی و به صورت حضوری و مجازی برگزار شد: حاضرین در جلسه به صورت حضوری: آقایان دکتر علی افشار بکشلو، دکتر ابراهیم اصل سلیمانی، دکتر کامبیز بدیع، دکتر پرویز جبه دارمارالانی ،دکتر جلال حجازی، دکتر علی خاکی صدیق، محمد امیر ریزوندی، دکتر سعید سمنانیان، دکتر علی غفاری، دکتر محمود فتوحی، دکتر رضا فرجی دانا، دکتر ابوالقاسم مهدوی، دکتر فرید مر، فرهاد محمودیان، دکتر علی موقر رحیم آبادی و دکتر محمدقلی نادعلیان
افراد به صورت مجازی: سرکارخانم دکتر طاهره کاغذچی و آقایان دکتر امیر البدوی، دکتر مهدی بهادری نژاد، دکتر مسعود تجریشی، رحمانی نیا، دکتر رهبر رحیمی، دکتر محمد سلطانیه، دکتر نصرالله سفیدبخت، دکتر جلال شایگان، دکتر محمد شاهدی، دکتر ناصر طالب بیدختی،دکتر علی کاوه، دکتر رضا مکنون، دکتر داریوش مولا و سعید محتسبی
1- در بخش اول آقای دکتر ابراهیم اصل سلیمانی، استاد دانشگاه تهران و عضو فرهنگستان علوم با موضوع "تأملی در ارتقاء جایگاه فرهنگستان علوم در جامعه " سخنرانی کرد. رئوس مطالب ایشان به شرح ذیل است:
- تاملی در ارتقاء جایگاه فرهنسگتان در جامعه
- تعریف فرهنگ
- وظایف فرهنگستان‌ها
- اساسنامه فرهنگستان علوم ایران
- ایده تاسیس دانشگاه‌ها
- بنیاد تفکر دانشگاه‌ها اروپایی
- دانشگاه‌های ایران
- جغرافیا
- نمونه اولین ورود دانشگاه‌های کشور به مسئله تامین آب
- نمونه دوم: گسترش انرژی تجدید پذیر (فوتوولتائیک)
- نقطه نظرهای اینجانب برای فرهنگستان

 جهت دریافت فایل ارائه ایشان اینجا کلیک کنید.

2- نظرات و پیشنهادها:
- ما خودمان را نقد نمی کنیم. سوال مطرح نمی کنیم. باید فرهنگ پرسشگری در جامعه راه اندازی شود. شاید یکی از رسالت های فرهنگستان در این باشد که فرهنگ پرسشگری را در جامعه رواج دهد.
- تصور اینکه مشکلات یک جامعه را به گردن دانشگاه بیاندازیم کاملا اشتباه است. دانشگاه در خدمت جامعه است و مشکلات را تا حدی می تواند حل کند. در کشوری که نظام سیاسی کشور و فقدان کارآیی و حکمرانی ناکارآمدی وجود دارد بهتر است مشکلات را به گردن دانشگاه نیاندازیم.
- در تعریف فرهنگ و فرهنگستان ایراد داریم. بسیاری از چیزها مثل ارزش و خوبی را نمی توان آموزش داد اما چگونه می توان یاد گرفت. اینکه بگوییم ارزش باید از بطن یک جامعه بجوشد درست نیست بلکه باید نحوه یاد گرفتن را آموزش بدهیم.
- مدیریت پیرامونش به دفعات صحبت می شود اما آنقدر مهم نیست که تفکر مهم است اگر تفکر تقویت بشود حتی می تواند شوق و ذوق مدیریت صحیح و اتخاذ تصمیم های درست و کارآمد در مدیریت شکوفا شود و به طبع آنهایی که در جایگاه گردانش مدیریت هست به سمت مدیریت درست خواهند رفت.
- فرهنگستان باید در تصمیم سازی نقش داشته باشد. فرهنگستان علوم در ایران جایگاهش کجاست. در کشور ما به نقشی که دانشگاه ها انجام داده اند قدری ظلم شده است. آیا واقعا دانشگاه ها توانسته اند خروجی وگستردگی که در آموزش عالی اتفاق افتاده است را داشته باشند. چقدر دانشگاه های ما مفهوم استقلال را دارند. اساتید چقدر آزادی عمل دارند که بتوانند مشکلات جامعه را مطرح و حل کنند. وزارت علوم که باید نقش سیاست گذاری در آموزش عالی را بازی کند دارد کار اجرایی در دانشگاه به ما یاد میدهد. یک محقق چقدر فراق بال دارد کار علمی انجام دهد . جایگاه حل و رفع اینگونه مسائل فرهنگستان است.
- بیشتر روی آسیب شناسی کار میکنیم. این در حد خودش خوب است اما در موضوع رفع آسیب شناسی کمتر تفکر می کنیم. مفاهیم را هر بار تکرار می کنیم اما درباره شیوه¬های رفع آن صحبت نمی کنیم. در حوصله دولت نیست که روی مسائل مفهومی کار کند چرایی این کارها دست فرهنگستان است که باید در حد بیانیه به دولت ارجاع دهد. وقتی می خواهیم آسیب شناسی کنیم خود را با غرب مقایسه می کنیم. غرب بعد از دوره رنسانس رشد چشمگیری داشته است باید به دنبال آن باشیم که رشد از کجا و چگونه نشات گرفته است.
- جامعه ما زمانی می تواند مسائل را خودش را با منطق حل کند که به یک جامعه فرهیخته برسد. اگر حکمرانی ما با منطق باشد رفتن به جامعه فرهیخته سرعت پیدا می کند. وظیفه نخبگان و دانشگاهیان این است که عیوب حکمرانی را در حد منطقی بیان کنند که بتوانیم راه را بستری سازی کنیم.
- جامعه باید بفهمد که فرهنگستان چیست. باید فرهنگ سازی شود تا فرهنگستان را بشناسند. از طریق رسانه ای مثل رادیو و تلویزیون و رفتن اعضای فرهنگستان می تواند این کار شکل بگیرد.
- دانشگاه با سیاست با رفتار انسانی فرقی ندارد. دانشگاه خود به خود استدلال را به نمی¬دهد استدلال در تفکر آدم است.